Friday 8 January 2010

Η Φιλιππινέζα...και μια συζήτηση περί ανωνυμίας και αδιακρισίας

Η Φιλιππινέζα λοιπόν... Και όχι το θέμα σήμερα δεν είναι ο επαγγελματικός καθαρισμός χώρων. Και ντροπή σας που συνδυάζετε έναν λαό με ένα συγκεκριμένο επάγγελμα! Δηλαδή αν έλεγα Ρωσίδα θα σκεφτόσασταν τα στριπτιτζάδικα και αν έλεγα Αλβανή θα σκεφτόσασταν τουρίστρια; Τσ τσ τσ...στερεότυπα!

Το θέμα δεν έχει καν να κάνει με συγκεκριμένους λαούς, απλώς έτυχε να πέσω πάνω σε Φιλιππινέζα..

Σήμερα λοιπόν αποφάσισα να πάρω το λεωφορείο να κατέβω στο κέντρο του Λονδίνου για το καθιερωμένο τσεκ-απ με τον οφθαλμίατρο. Καθιερωμένο γι'αυτόν, γιατί για μένα είναι όποτε το θυμηθώ (π.χ. σήμερα θυμήθηκα ότι πέρασαν 2 χρόνια).

Μπήκα στο λεωφορείο, ανέβηκα στο πάνω διάζωμα και έκατσα. Πίσω μου καθόντουσαν 2 τύποι που μάλλον για Πακιστανοί μου κάνανε. Στα δεξιά μου η εν λόγω κοπέλα, προφανώς Ασιάτισα, αλλά δεν μπόρεσα να προσδιορίσω καταγωγή. Μέχρι που ξαφνικά άρχισαν όλοι να μιλάνε στα κινητά τους. Σαν να περίμεναν εμένα να ανέβω στο λεωφορείο και να κάτσω στην θέση μου πριν μπούμε στο κυρίως σόου. Απο αυτό μπόρεσα να καταλάβω ότι οι μεν τύποι είναι Ιρανοί, η δε κοπέλα Φιλιππινέζα (αν μείνετε 10 χρόνια στο Λονδίνο σαν και μένα θα απόκτησετε αυτή την ικανότητα αναγνώρισης).

Το πρόβλημα δεν είναι ότι άρχισαν να μιλάνε στα κινητά τους, αλλά το γεγονός οτι μιλούσαν χωρίς να έχουν ανάγκη τα κινητά. Είμαι σίγουρος οτι οι συνομιλητές τους θα μπορούσαν να τους ακούσουν, αν και αμυδρά, χωρίς την συμβολή της τεχνολογίας.

Το θέμα των συζητήσεων ήταν επίσης ευνόητο, χωρίς να χρειάζονται γνώσεις ξένων γλωσσών. Οι Ιρανοί συζητούσαν για το επόμενο τρομοκρατικό χτύπημα που οργανώνουν (φυσικά, γιατί άλλο θα μιλάγαν 2 Ιρανοί), ενώ η Φιλιππινέζα για τον πρόσφατο χωρισμό της με τον γκόμενο.

Φυσικά και το ενδιαφέρον θέμα ήταν αυτό της Φιλιππινέζας, οπότε εστίασα εκεί την προσοχή μου. Το γεγονός ότι ήταν χωρισμός το κατάλαβα απ'την χρήση αγγλικών εκφράσεων εν μέσω της συζήτησης, όπως η παγκοσμίως γνωστή έκφραση θυμού "Shut up and get the fuck out!". Το επιβεβαίωσα με την σχεδόν ταυτόχρονη έκκριση δακρύων. Ναι, η κοπέλα πλάνταξε στο κλάμμα και δεν σταμάτησε καθ'όλη τη διαδρομή. Μόλις φτάσαμε στο κέντρο έκλεισε το τηλέφωνο, σκούπισε τα δάκρυα και κατέβηκε απ'το λεωφορείο.

Σκέφτηκα να την ρωτήσω αν είναι καλά, αν τέλοσπαντων ήθελε να μοιραστεί τον πόνο της με έναν άγνωστο Έλληνα που καθόταν δίπλα της στο λεωφορείο και κρυφάκουγε την συζήτηση. Κάθε φυσιολογικός άνθρωπος θα έλεγε "Ναι αυτό χρειαζόμουν, έλα να μιλήσουμε να σου εξηγήσω και τα σημεία που δεν κατάλαβες όταν κρυφάκουγες, επειδή μίλαγα σε ξένη γλώσσα". Αλλά δεν το προχώρησα, ίσως επειδή δεν ήταν δουλειά μου να ανακατεύομαι σε ξένες υποθέσεις (το καταλάβατε ήδη πιστεύω).

Πάντως αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι το πόσο εύκολο είναι για μερικούς ανθρώπους να μοιράζονται προσωπικές συζητήσεις και συναισθήματα με αγνώστους. Φυσικά το γεγονός οτι η συγκεκριμένη κοπέλα μιλούσε Φιλιππινέζικα ήταν ίσως και ο λόγος που δεν είχε πρόβλημα να μιλήσει δημόσια (ποιός θα με καταλάβει θα σκέφτηκε). Αλλά το κλάμμα; Η ένταση της φωνής;

Να ξεκαθαρίσω ότι εμείς οι 'Ελληνες είμαστε χειρότεροι. Έχω πέσει πάμπολλες φορές σε Έλληνες που μιλούσαν δυνατά για γκόμενους/γκόμενες, το φαγητό που τους λείπει στην Αγγλία, τους "ηλίθιους Άγγλους" και τα προβλήματα στην δουλειά / πανεπιστήμιο. Το οτι είναι σε ξένη χώρα δρα ως άλλοθι για το θάρρος (;) τους, ενώ η ανωνυμία που προσφέρει η ξένη γλώσσα είναι απελευθερωτική.

Όλα τα παραπάνω με απασχόλησαν κατά τη διάρκεια της διαδρομής και είπα να τα μοιραστώ και'γω με την σειρά μου με εσάς. Χμμμ... μπλογκ, συγγραφή προσωπικών θεμάτων και καταστάσεων, ανωνυμία του ίντερνετ, άγνωστοι αναγνώστες...είμαι και'γω μια Φιλιππινέζα!

Friday 1 January 2010

2000 και 10 Αλλαγές στην ζωή μας!


Πρώτη του Γενάρη.
Πρώτη του Χρόνου.
Πρώτη της Δεκαετίας.
Προτελευταία της Βδομάδας - εντάξει αυτο είναι μια παραφωνία ανάμεσα στις τόσες Πρωτιές, αλλά δεν μπορώ να περιμένω μέχρι την Δευτέρα.

Σήμερα, και στατιστικά να το δούμε, είναι η μέρα που οι περισσότεροι από μας επιλέγουν για να κάνουν ριζικές αλλαγές στην ζωή τους. Βλέπεις οι άνθρωποι είμαστε συναισθηματικά όντα, δεν θέλουμε τις αλλαγές σε συνηθισμένες μέρες του έτους, αλλά πάντα τις πρώτες! Γι'αυτο και η Πρωτοχρονιά λαμβάνει τόσες ψήφους εμπιστοσύνης απο τόσους πολλούς.

Οι Αλλαγές στην ζωή μας μια τέτοια μέρα είναι συνήθως προγραμματισμένες απο καιρό. Βέβαια υπάρχουν και πολλοί ανοργάνωτοι που μέσα στο χθεσινοβραδυνό μεθύσι δώσαν υποσχέσεις αριστερά και δεξιά οτι με το που μπεί ο καινούριος χρόνος θα πάψουν να...

Παρακάτω έχω μαζέψει μια συλλογή από τις 10 πιο διάσημες Αλλαγές της Πρωτοχρονιάς. Διάσημες για το πόσο γρήγορα τις ξεχνάμε την δεύτερη βδομάδα του Γενάρη.

1) Θα κόψω το κάπνισμα. Σίγουρα. Το έχω προσπαθήσει 3,945 φορές αλλά αυτή τη φορά είναι διαφορετικά. Πότε άλλοτε συμπύπτει Πρωτοχρονιά και Πρώτη της Δεκαετίας;;;

Σχόλιο: Σας το είπα οτι είμαστε συναισθηματικά όντα. Βέβαια οι πολύ συναισθηματικοί θα έχουν ένα επιπλέον πρόβλημα έτσι και ξαναρχίσουν το κάπνισμα από λάθος της στιγμής. Θα πρέπει να περιμένουν μέχρι το 2020, ή ακόμα καλύτερα 2080 ώστε η Πρωτοχρονιά και Πρώτη της Δεκαετίας να συμπέσει με Πρώτη της Βδομάδας.

2) Θα χάσω 2-3 (5-10) κιλά.

Σχόλιο: Αυτή είναι η πιο εύκολη Αλλαγή καθώς η μόνη προυπόθεση για να συμβεί είναι να σταματήσουμε να τρώμε τον αγλέωρα που τόσο εύκολα βάζουμε στο στόμα μας απο αρχές Δεκέμβρη. Αν και δεν έχω την κατάλληλη ζυγαριά, είμαι σίγουρος ότι την Πρωτοχρονιά κάθε έτους, η Γή ζυγίζει 10-15% περισσότερο απ'ότι 2 βδομάδες νωρίτερα. Επίσης η πρώτη βδομάδα του Γενάρη για ένα ανεξήγητο λόγο, μαζί με την πρώτη του Μάη, είναι παραδοσιακά οι πιο κερδοφόρες βδομάδες των απανταχού Γυμναστηρίων.

3) Θα κόψω το κάπνισμα ΚΑΙ θα χάσω 2-3 (5-10) κιλά!

Σχόλιο: Χαχαχαχαχα. Πετυχημένο. Εκτός και αν έχεις τις πνευματικές και ψυχικές ικανότητες του Δαλάι Λάμα σε παρακαλώ διάλεξε έναν πιο εφικτό στόχο. Όπως ότι θα πάψεις να λες μ@.... την Πρωτοχρονιά.

4) Θα αλλάξω δουλειά.

Σχόλιο: Συνήθως μέσω των συναναστροφών μας, την περίοδο των Γιορτών, με δεκάδες φίλους και συγγενείς αντιλαμβανόμαστε ότι η δουλειά μας ως βοηθός γραμματέα του κλητήρα της υποδιέυθυνσης του Δήμου Κάτω Μαγούλας δεν είναι τόσο γκλάμορους. Καιρός να κάνουμε κανα-δυό αιτήσεις για διευθυντές στην ΜΙG (παρέα με τον Βγενόπουλο, που τι παραπάνω έχει απο μένα - κοίτα φάτσα), που έτσι κι αλλιώς είναι το επόμενο βήμα (τυραννόσαυρου) στην καριέρα μας.

5) Θα κάνω υγιεινή ζωή.

Σχόλιο: Το περπάτημα πάνω κάτω στην Ερμού ίσως να μην σου είναι τόσο άνετο όσο παλιότερα. Ίσως πάλι να σε ψιλο-ανησύχησε ο τσιγαρόβηχας, το λαχάνιασμα ενώ ανέβαινες τα σκαλιά του ζαχαροπλαστείου, η οικογενειακή κληρονομικότητα σε καρδιοαγγειακές παθήσεις, τα 2 μπάι-πας που έκανες την τελευταία 5ετία ή ακόμα και το βάθος του τάφου στο οποίο βρίσκεται το ένα σου πόδι (μπρρρρ). Μπορεί πάλι να βαρέθηκες να μαζεύεις σάλια απ΄το πάτωμα όταν η παρέα της κοπέλας/γυναίκας σου μιλάει για τον Τζωρτζ, τον Σάκη ή ακόμα για τον γιό του μανάβη και αναρωτίεσαι (φωναχτά - μέγα λάθος) τι έχει αυτός που δεν έχω εγώ. Στην οποία ερώτηση, η απάντηση έρχεται απ'την πιο κακάσχημη-μπάζο της παρέας που σου λέει "Σώμα;", εν μέσω χαχανητών και τεντωμένων δαχτύλων. Η ζωή είναι σκληρή, καιρός να γίνουν και οι κοιλιακοί μου σκέφτεσαι.

6) Θα μάθω μια ξένη γλώσσα / Θα αρχίσω τέννις / Θα μπω σε χορευτική ομάδα και λοιπές ενασχολήσεις.

Σχόλιο: Περιττό να σου πώ ότι αν το αποφάσισες εχθές ίσως πρέπει να το ξανασκεφτείς, ενώ αν το έχεις προγραμματίσει μήνες πάλι πρέπει να το ξανασκεφτείς αφού μάλλον δεν έχεις το πάθος για την συγκεκριμένη ενασχόληση (αλλιώς τι περίμενες τόσο καιρό ρε καρμοίρη;;;). Γενικά στο 90% των περιπτώσεων το αποτέλεσμα μετά από 6 μήνες εντατικών (χωρίς εσένα αφού τα παράτησες την πρώτη βδομάδα) μαθημάτων είναι η γνώση μιας ξένης λέξης, η έννοια του ρεβέρ, η κίνηση 1-2-3 σε ρυθμό και τα μοιρολόγια του στυλ "πάνε τα ευρουλάκια μου".

7) Θα γίνω καλύτερος άνθρωπος.

Σχόλιο: Μια γενικούρα και μισή. Συνήθως η παραπάνω Αλλαγή περιορίζεται σε 20 λεπτά (όχι απ'τον χρόνο σου, απ'το πορτοφόλι σου) ελεημοσύνης στον πρώτο ζητιάνο που βλέπεις μπροστά σου την Πρωτοχρονιά ή σε μια επίσκεψη στην Εκκλησία για 5 λεπτά. Εντάξει, καλύτερος άνθρωπος υποσχέθηκες να γίνεις, όχι η Μαρία Τερέζα.

8) Θα μαζέψω λεφτά ώστε του χρόνου τέτοιο καιρό να είμαι στην/ο Νέα Υόρκη / Λας Βέγκας / Ρίο (όχι της Πάτρας) / Κούβα / κτλ.

Σχόλιο: Βαρέθηκες τα ίδια και τα ίδια; Μάλλον το να ακούς για 1000000στή φορά να παίζει το "Πότε Βούδας πότε Κούδας" Ανήμερα δεν σου κάνει πλέον εντύπωση. Όπως και να'χει το να βάλεις λεφτά στην άκρη χρειάζεται αυτοσυγκράτηση, μια αρετή που ώς γνήσιος Νεοέλληνας σου αφαιρέθηκε στην γέννα. Όταν με το καλό μαζέψεις 100 ευρώ το πιο πιθανό είναι να τα παίξεις σε 2-3 ματσάκια που ο κολλητός σου σου υποσχέθηκε ότι είναι στάνταρ (εννοώντας οτι στάνταρ θα τα χάσεις). Που να περιμένεις τα 100 να γίνουν 1000 σε βάθος χρόνου, ενώ μπορείς να τα κάνεις 1000 σε ένα βράδυ, ε; Πότε Βούδας Πότε Κούδας και το 2011 λοιπόν.

9) Θα ανοίξω δική μου επιχείρηση.

Σχόλιο: Συνήθως η ώθηση για την παραπάνω Αλλαγή έρχεται απο τρίτους που σε κάνουν να νοιώθεις άσχημα για την σημερινή σου κατάσταση, ταυτόχρονα με υπαρξιακά προβλήματα που κάνουν την εμφάνιση τους με τον Νέο Χρόνο (άλλος ένας και εσύ στα ίδια). Βέβαια στην πορεία συνηδητοποιείς ότι τα 10,000 ευρώ που έχεις στην Τράπεζα (ως χρέος, όχι ως αποταμίευση φυσικά) δεν φτάνουν. Τηλεφωνείς σε φίλους και γνωστούς που ξέρεις ότι έχουν την ίδια θέληση για επιτυχία ("Έλα μ@... βρήκα τρόπο να χεστ@... στα φράγκα, αλλά δεν έχω μία"). Μετά απο πολλαπλά χαστούκια της ζωής αποφασίζετε απο κοινού να ανοίξετε σουβλατζίδικο, γιατί αντιληφθήκατε ότι δεν ύπαρχουν αρκετά στις γειτονιές της Αθήνας (σίγουρα αφού ακόμα η αναλογία ανθρώπων προς σουβλατζίδικα δεν είναι 1 προς 1).

10) Θα μείνω όπως είμαι και σε όποιον γουστάρει

Σχόλιο: Προφανώς τα προηγούμενα χρόνια προσπάθησες να κάνεις ΟΛΕΣ τις παραπάνω Αλλαγές και βαρέθηκες την αποτυχία. Καιρός να αλλάξεις "στρατόπεδο" και να γίνεις ο Κριτής της αποτυχίας των άλλων.


Αν και το παραπάνω κείμενο έχει μια πολύ ελαφριά εσάνς απαισιοδοξίας (ίσως να πέρασε και απαρατήρητη), εύχομαι πραγματικά το 2010 να πραγματοποιήσετε όλους τους στόχους που θέσατε. ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!