Η Φιλιππινέζα...και μια συζήτηση περί ανωνυμίας και αδιακρισίας

Η Φιλιππινέζα λοιπόν... Και όχι το θέμα σήμερα δεν είναι ο επαγγελματικός καθαρισμός χώρων. Και ντροπή σας που συνδυάζετε έναν λαό με ένα συγκεκριμένο επάγγελμα! Δηλαδή αν έλεγα Ρωσίδα θα σκεφτόσασταν τα στριπτιτζάδικα και αν έλεγα Αλβανή θα σκεφτόσασταν τουρίστρια; Τσ τσ τσ...στερεότυπα!

Το θέμα δεν έχει καν να κάνει με συγκεκριμένους λαούς, απλώς έτυχε να πέσω πάνω σε Φιλιππινέζα..

Σήμερα λοιπόν αποφάσισα να πάρω το λεωφορείο να κατέβω στο κέντρο του Λονδίνου για το καθιερωμένο τσεκ-απ με τον οφθαλμίατρο. Καθιερωμένο γι'αυτόν, γιατί για μένα είναι όποτε το θυμηθώ (π.χ. σήμερα θυμήθηκα ότι πέρασαν 2 χρόνια).

Μπήκα στο λεωφορείο, ανέβηκα στο πάνω διάζωμα και έκατσα. Πίσω μου καθόντουσαν 2 τύποι που μάλλον για Πακιστανοί μου κάνανε. Στα δεξιά μου η εν λόγω κοπέλα, προφανώς Ασιάτισα, αλλά δεν μπόρεσα να προσδιορίσω καταγωγή. Μέχρι που ξαφνικά άρχισαν όλοι να μιλάνε στα κινητά τους. Σαν να περίμεναν εμένα να ανέβω στο λεωφορείο και να κάτσω στην θέση μου πριν μπούμε στο κυρίως σόου. Απο αυτό μπόρεσα να καταλάβω ότι οι μεν τύποι είναι Ιρανοί, η δε κοπέλα Φιλιππινέζα (αν μείνετε 10 χρόνια στο Λονδίνο σαν και μένα θα απόκτησετε αυτή την ικανότητα αναγνώρισης).

Το πρόβλημα δεν είναι ότι άρχισαν να μιλάνε στα κινητά τους, αλλά το γεγονός οτι μιλούσαν χωρίς να έχουν ανάγκη τα κινητά. Είμαι σίγουρος οτι οι συνομιλητές τους θα μπορούσαν να τους ακούσουν, αν και αμυδρά, χωρίς την συμβολή της τεχνολογίας.

Το θέμα των συζητήσεων ήταν επίσης ευνόητο, χωρίς να χρειάζονται γνώσεις ξένων γλωσσών. Οι Ιρανοί συζητούσαν για το επόμενο τρομοκρατικό χτύπημα που οργανώνουν (φυσικά, γιατί άλλο θα μιλάγαν 2 Ιρανοί), ενώ η Φιλιππινέζα για τον πρόσφατο χωρισμό της με τον γκόμενο.

Φυσικά και το ενδιαφέρον θέμα ήταν αυτό της Φιλιππινέζας, οπότε εστίασα εκεί την προσοχή μου. Το γεγονός ότι ήταν χωρισμός το κατάλαβα απ'την χρήση αγγλικών εκφράσεων εν μέσω της συζήτησης, όπως η παγκοσμίως γνωστή έκφραση θυμού "Shut up and get the fuck out!". Το επιβεβαίωσα με την σχεδόν ταυτόχρονη έκκριση δακρύων. Ναι, η κοπέλα πλάνταξε στο κλάμμα και δεν σταμάτησε καθ'όλη τη διαδρομή. Μόλις φτάσαμε στο κέντρο έκλεισε το τηλέφωνο, σκούπισε τα δάκρυα και κατέβηκε απ'το λεωφορείο.

Σκέφτηκα να την ρωτήσω αν είναι καλά, αν τέλοσπαντων ήθελε να μοιραστεί τον πόνο της με έναν άγνωστο Έλληνα που καθόταν δίπλα της στο λεωφορείο και κρυφάκουγε την συζήτηση. Κάθε φυσιολογικός άνθρωπος θα έλεγε "Ναι αυτό χρειαζόμουν, έλα να μιλήσουμε να σου εξηγήσω και τα σημεία που δεν κατάλαβες όταν κρυφάκουγες, επειδή μίλαγα σε ξένη γλώσσα". Αλλά δεν το προχώρησα, ίσως επειδή δεν ήταν δουλειά μου να ανακατεύομαι σε ξένες υποθέσεις (το καταλάβατε ήδη πιστεύω).

Πάντως αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι το πόσο εύκολο είναι για μερικούς ανθρώπους να μοιράζονται προσωπικές συζητήσεις και συναισθήματα με αγνώστους. Φυσικά το γεγονός οτι η συγκεκριμένη κοπέλα μιλούσε Φιλιππινέζικα ήταν ίσως και ο λόγος που δεν είχε πρόβλημα να μιλήσει δημόσια (ποιός θα με καταλάβει θα σκέφτηκε). Αλλά το κλάμμα; Η ένταση της φωνής;

Να ξεκαθαρίσω ότι εμείς οι 'Ελληνες είμαστε χειρότεροι. Έχω πέσει πάμπολλες φορές σε Έλληνες που μιλούσαν δυνατά για γκόμενους/γκόμενες, το φαγητό που τους λείπει στην Αγγλία, τους "ηλίθιους Άγγλους" και τα προβλήματα στην δουλειά / πανεπιστήμιο. Το οτι είναι σε ξένη χώρα δρα ως άλλοθι για το θάρρος (;) τους, ενώ η ανωνυμία που προσφέρει η ξένη γλώσσα είναι απελευθερωτική.

Όλα τα παραπάνω με απασχόλησαν κατά τη διάρκεια της διαδρομής και είπα να τα μοιραστώ και'γω με την σειρά μου με εσάς. Χμμμ... μπλογκ, συγγραφή προσωπικών θεμάτων και καταστάσεων, ανωνυμία του ίντερνετ, άγνωστοι αναγνώστες...είμαι και'γω μια Φιλιππινέζα!

2000 και 10 Αλλαγές στην ζωή μας!

Πρώτη του Γενάρη.

Πρώτη του Χρόνου.

Πρώτη της Δεκαετίας.

Προτελευταία της Βδομάδας - εντάξει αυτο είναι μια παραφωνία ανάμεσα στις τόσες Πρωτιές, αλλά δεν μπορώ να περιμένω μέχρι την Δευτέρα.

Σήμερα, και στατιστικά να το δούμε, είναι η μέρα που οι περισσότεροι από μας επιλέγουν για να κάνουν ριζικές αλλαγές στην ζωή τους. Βλέπεις οι άνθρωποι είμαστε συναισθηματικά όντα, δεν θέλουμε τις αλλαγές σε συνηθισμένες μέρες του έτους, αλλά πάντα τις πρώτες! Γι'αυτο και η Πρωτοχρονιά λαμβάνει τόσες ψήφους εμπιστοσύνης απο τόσους πολλούς.

Οι Αλλαγές στην ζωή μας μια τέτοια μέρα είναι συνήθως προγραμματισμένες απο καιρό. Βέβαια υπάρχουν και πολλοί ανοργάνωτοι που μέσα στο χθεσινοβραδυνό μεθύσι δώσαν υποσχέσεις αριστερά και δεξιά οτι με το που μπεί ο καινούριος χρόνος θα πάψουν να...

Παρακάτω έχω μαζέψει μια συλλογή από τις 10 πιο διάσημες Αλλαγές της Πρωτοχρονιάς. Διάσημες για το πόσο γρήγορα τις ξεχνάμε την δεύτερη βδομάδα του Γενάρη.

1) Θα κόψω το κάπνισμα. Σίγουρα. Το έχω προσπαθήσει 3,945 φορές αλλά αυτή τη φορά είναι διαφορετικά. Πότε άλλοτε συμπύπτει Πρωτοχρονιά και Πρώτη της Δεκαετίας;;;

Σχόλιο: Σας το είπα οτι είμαστε συναισθηματικά όντα. Βέβαια οι πολύ συναισθηματικοί θα έχουν ένα επιπλέον πρόβλημα έτσι και ξαναρχίσουν το κάπνισμα από λάθος της στιγμής. Θα πρέπει να περιμένουν μέχρι το 2020, ή ακόμα καλύτερα 2080 ώστε η Πρωτοχρονιά και Πρώτη της Δεκαετίας να συμπέσει με Πρώτη της Βδομάδας.

2) Θα χάσω 2-3 (5-10) κιλά.

Σχόλιο: Αυτή είναι η πιο εύκολη Αλλαγή καθώς η μόνη προυπόθεση για να συμβεί είναι να σταματήσουμε να τρώμε τον αγλέωρα που τόσο εύκολα βάζουμε στο στόμα μας απο αρχές Δεκέμβρη. Αν και δεν έχω την κατάλληλη ζυγαριά, είμαι σίγουρος ότι την Πρωτοχρονιά κάθε έτους, η Γή ζυγίζει 10-15% περισσότερο απ'ότι 2 βδομάδες νωρίτερα. Επίσης η πρώτη βδομάδα του Γενάρη για ένα ανεξήγητο λόγο, μαζί με την πρώτη του Μάη, είναι παραδοσιακά οι πιο κερδοφόρες βδομάδες των απανταχού Γυμναστηρίων.

3) Θα κόψω το κάπνισμα ΚΑΙ θα χάσω 2-3 (5-10) κιλά!

Σχόλιο: Χαχαχαχαχα. Πετυχημένο. Εκτός και αν έχεις τις πνευματικές και ψυχικές ικανότητες του Δαλάι Λάμα σε παρακαλώ διάλεξε έναν πιο εφικτό στόχο. Όπως ότι θα πάψεις να λες μ@.... την Πρωτοχρονιά.

4) Θα αλλάξω δουλειά.

Σχόλιο: Συνήθως μέσω των συναναστροφών μας, την περίοδο των Γιορτών, με δεκάδες φίλους και συγγενείς αντιλαμβανόμαστε ότι η δουλειά μας ως βοηθός γραμματέα του κλητήρα της υποδιέυθυνσης του Δήμου Κάτω Μαγούλας δεν είναι τόσο γκλάμορους. Καιρός να κάνουμε κανα-δυό αιτήσεις για διευθυντές στην ΜΙG (παρέα με τον Βγενόπουλο, που τι παραπάνω έχει απο μένα - κοίτα φάτσα), που έτσι κι αλλιώς είναι το επόμενο βήμα (τυραννόσαυρου) στην καριέρα μας.

5) Θα κάνω υγιεινή ζωή.

Σχόλιο: Το περπάτημα πάνω κάτω στην Ερμού ίσως να μην σου είναι τόσο άνετο όσο παλιότερα. Ίσως πάλι να σε ψιλο-ανησύχησε ο τσιγαρόβηχας, το λαχάνιασμα ενώ ανέβαινες τα σκαλιά του ζαχαροπλαστείου, η οικογενειακή κληρονομικότητα σε καρδιοαγγειακές παθήσεις, τα 2 μπάι-πας που έκανες την τελευταία 5ετία ή ακόμα και το βάθος του τάφου στο οποίο βρίσκεται το ένα σου πόδι (μπρρρρ). Μπορεί πάλι να βαρέθηκες να μαζεύεις σάλια απ΄το πάτωμα όταν η παρέα της κοπέλας/γυναίκας σου μιλάει για τον Τζωρτζ, τον Σάκη ή ακόμα για τον γιό του μανάβη και αναρωτίεσαι (φωναχτά - μέγα λάθος) τι έχει αυτός που δεν έχω εγώ. Στην οποία ερώτηση, η απάντηση έρχεται απ'την πιο κακάσχημη-μπάζο της παρέας που σου λέει "Σώμα;", εν μέσω χαχανητών και τεντωμένων δαχτύλων. Η ζωή είναι σκληρή, καιρός να γίνουν και οι κοιλιακοί μου σκέφτεσαι.

6) Θα μάθω μια ξένη γλώσσα / Θα αρχίσω τέννις / Θα μπω σε χορευτική ομάδα και λοιπές ενασχολήσεις.

Σχόλιο: Περιττό να σου πώ ότι αν το αποφάσισες εχθές ίσως πρέπει να το ξανασκεφτείς, ενώ αν το έχεις προγραμματίσει μήνες πάλι πρέπει να το ξανασκεφτείς αφού μάλλον δεν έχεις το πάθος για την συγκεκριμένη ενασχόληση (αλλιώς τι περίμενες τόσο καιρό ρε καρμοίρη;;;). Γενικά στο 90% των περιπτώσεων το αποτέλεσμα μετά από 6 μήνες εντατικών (χωρίς εσένα αφού τα παράτησες την πρώτη βδομάδα) μαθημάτων είναι η γνώση μιας ξένης λέξης, η έννοια του ρεβέρ, η κίνηση 1-2-3 σε ρυθμό και τα μοιρολόγια του στυλ "πάνε τα ευρουλάκια μου".

7) Θα γίνω καλύτερος άνθρωπος.

Σχόλιο: Μια γενικούρα και μισή. Συνήθως η παραπάνω Αλλαγή περιορίζεται σε 20 λεπτά (όχι απ'τον χρόνο σου, απ'το πορτοφόλι σου) ελεημοσύνης στον πρώτο ζητιάνο που βλέπεις μπροστά σου την Πρωτοχρονιά ή σε μια επίσκεψη στην Εκκλησία για 5 λεπτά. Εντάξει, καλύτερος άνθρωπος υποσχέθηκες να γίνεις, όχι η Μαρία Τερέζα.

8) Θα μαζέψω λεφτά ώστε του χρόνου τέτοιο καιρό να είμαι στην/ο Νέα Υόρκη / Λας Βέγκας / Ρίο (όχι της Πάτρας) / Κούβα / κτλ.

Σχόλιο: Βαρέθηκες τα ίδια και τα ίδια; Μάλλον το να ακούς για 1000000στή φορά να παίζει το "Πότε Βούδας πότε Κούδας" Ανήμερα δεν σου κάνει πλέον εντύπωση. Όπως και να'χει το να βάλεις λεφτά στην άκρη χρειάζεται αυτοσυγκράτηση, μια αρετή που ώς γνήσιος Νεοέλληνας σου αφαιρέθηκε στην γέννα. Όταν με το καλό μαζέψεις 100 ευρώ το πιο πιθανό είναι να τα παίξεις σε 2-3 ματσάκια που ο κολλητός σου σου υποσχέθηκε ότι είναι στάνταρ (εννοώντας οτι στάνταρ θα τα χάσεις). Που να περιμένεις τα 100 να γίνουν 1000 σε βάθος χρόνου, ενώ μπορείς να τα κάνεις 1000 σε ένα βράδυ, ε; Πότε Βούδας Πότε Κούδας και το 2011 λοιπόν.

9) Θα ανοίξω δική μου επιχείρηση.

Σχόλιο: Συνήθως η ώθηση για την παραπάνω Αλλαγή έρχεται απο τρίτους που σε κάνουν να νοιώθεις άσχημα για την σημερινή σου κατάσταση, ταυτόχρονα με υπαρξιακά προβλήματα που κάνουν την εμφάνιση τους με τον Νέο Χρόνο (άλλος ένας και εσύ στα ίδια). Βέβαια στην πορεία συνηδητοποιείς ότι τα 10,000 ευρώ που έχεις στην Τράπεζα (ως χρέος, όχι ως αποταμίευση φυσικά) δεν φτάνουν. Τηλεφωνείς σε φίλους και γνωστούς που ξέρεις ότι έχουν την ίδια θέληση για επιτυχία ("Έλα μ@... βρήκα τρόπο να χεστ@... στα φράγκα, αλλά δεν έχω μία"). Μετά απο πολλαπλά χαστούκια της ζωής αποφασίζετε απο κοινού να ανοίξετε σουβλατζίδικο, γιατί αντιληφθήκατε ότι δεν ύπαρχουν αρκετά στις γειτονιές της Αθήνας (σίγουρα αφού ακόμα η αναλογία ανθρώπων προς σουβλατζίδικα δεν είναι 1 προς 1).

10) Θα μείνω όπως είμαι και σε όποιον γουστάρει

Σχόλιο: Προφανώς τα προηγούμενα χρόνια προσπάθησες να κάνεις ΟΛΕΣ τις παραπάνω Αλλαγές και βαρέθηκες την αποτυχία. Καιρός να αλλάξεις "στρατόπεδο" και να γίνεις ο Κριτής της αποτυχίας των άλλων.

Αν και το παραπάνω κείμενο έχει μια πολύ ελαφριά εσάνς απαισιοδοξίας (ίσως να πέρασε και απαρατήρητη), εύχομαι πραγματικά το 2010 να πραγματοποιήσετε όλους τους στόχους που θέσατε. ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!

Μια αξέχαστη δεκαετία...

The Noughties, ή αλλιώς η δεκαετία 2000-2009, είναι σίγουρα μια δεκαετία που άφησε πολλές ευχάριστες και δυσάρεστες αναμνήσεις σε όλους μας.

Φυσικά μπορούμε να μιλήσουμε για κοσμοιστορικά γεγονότα, όπως για τις τρομοκρατικές επιθέσεις στην Αμερική/Αγγλία/Ισπανία/Μπαλί/Ινδία, τον πόλεμο στο Ιράκ, το Αφγανιστάν και τη Γεωργία, το Ασιατικό Τσουνάμι και τον Τυφώνα Κατρίνα, την Οικονομική και Περιβαντολογική Κρίση, την έλευση του Ευρώ και την επέκταση της Ευρωπαικής Ένωσης σε 27 κράτη και την εκλογή του πρώτου μαύρου Προέδρου των ΗΠΑ. Η λίστα αυτή φυσικά και δεν είναι πλήρης αφού κάλλιστα μπορεί να επεκταθεί σε αρκετές σελίδες.

Το ενδιαφέρον όμως για μένα επικεντρώνεται στα προιόντα που πλέον θεωρούμε δεδομένα στην καθημερινότητα μας και πολλές φορές ξεχνάμε πόσο πρόσφατα πραγματικά είναι. Μια ματιά σε 8 απ'αυτά αρκεί να μας πείσει πόσο γρήγορα αλλάζει η ζωή μας.

1) Γρήγορο Ιντερνετ

Σίγουρα το ίντερνετ δεν είναι κάτι καινούριο, αφού έχει ρίζες στις δεκαετίες του 70 και 80, αλλά μόλις τα τελευταία χρόνια μπόρεσε μέσω των υψηλών ταχυτήτων να επεκταθεί σε παγκόσμια κλίμακα και να αλλάξει τις ζωές δισεκατομμυρίων ανθρώπων. Περιττό να υπενθυμήσω ότι πριν από 10 χρόνια μια νέα ταινία "κατέβαινε" στον υπολογιστή με μέση ταχύτητα τα 2 kb/s σε 30-40 μέρες και ενώ ήδη το βιντεοκλαμπ της γειτονιάς την απέσυρε λόγω παλαιότητας. Το γρήγορο ίντερνετ ήταν επίσης καθοριστικής σημασίας και ο κύριος δίαυλος για σχεδόν όλα τα υπόλοιπα προιόντα που μας επηρέασαν.

2) Μηχανές αναζήτησης (search engines)

Το Google και το Yahoo είναι πλέον δεύτερη φύση για τους περισσότερους απο εμάς. Φράσεις όπως "δεν το πιστεύω, θα το γκουγκλάρω και θα σου πω", σίγουρα δεν υπήρχαν στο λεξιλόγιο μας πριν απο 10 χρόνια. Επιπλέον, η σκέψη ότι κάποιος πρέπει να περιμένει πάνω απο 0,015 δευτερόλεπτα για να βρει ένα συγκεκριμένο άρθρο, είναι ικανή να τρομοκρατήσει και τον πιο ψυχρόαιμο φοιτητή.

3) Οικονομικές πτήσεις

Το φαινόμενο των αεροπορικών εταιρειών χαμηλού κόστους είναι επίσης δημιούργημα προηγούμενων δεκαετιών. Όμως η δεκαετία 00, με την επέκταση του ίντερνετ και την απελευθέρωση των αεροπορικών αγορών, μας πρόσφερε για πρώτη φορά οικονομικές πτήσεις σε εκατοντάδες προορισμούς που ποτέ δεν ξέραμε οτι θέλουμε να επισκεφτούμε. Πριν από 10-15 χρόνια σίγουρα δεν θα σκεφτόμασταν να κάνουμε ταξίδια στο εξωτερικό με την συχνότητα και ευκόλια που μπορούμε σήμερα.

4) Κοινωνική διαδικτύωση (Social Networking) και ηλεκτρονικό εμπόριο

Το twitter, facebook, myspace, skype, flickr, blogging, youtube, ebay, amazon και δεκάδες άλλα φαινόμενα του διαδικτύου είναι σίγουρα "παιδιά" των 00ς. Μπορώ να μετρήσω στο ένα δάχτυλο του ενός χεριού μου το άτομο που δεν έχει ακόμα χρησιμοποιήσει ένα απ'τα παραπάνω...

5) MP3 players και άλλες φορητές συσκευές

Μετά τα walkman με κασσέτες και discman με CD ήρθαν τα MP3 players να κάνουν την ζωή μας πιο ευχάριστη και απομονωμένη όσο είμαστε εκτός σπιτιού. Από τις 5-10 επιλογές τραγουδιών που είχαμε πριν απο 15 χρόνια, πλέον μπορούμε να διαλέξουμε ανάμεσα σε 2,000 τραγούδια, 100 βίντεο και 10 ταινίες στα 40 λεπτά της διαδρομής απ'το σπίτι στην δουλειά μας. Στα υπόλοιπα προιόντα συμπεριλαμβάνονται οι ψηφιακές κάμερες και τα camcorders, καθώς και τα netbooks.

6) Reality TV

Η τηλεόραση ίσως να μην έχει πλέον την δυναμική που είχε παλαιότερα, κυρίως λόγω ίντερνετ, αλλά σίγουρα είχε ένα πολύ σημαντικό όπλο στο πλευρό της. Μόλις την τελευταία δεκαετία γνωρίσαμε και είτε αγαπήσαμε είτε μισήσαμε προγράμματα όπως το Big Brother, Pop Idol, X-Factor, So You Think You Can Dance, The Apprentice και δεκάδες ακόμα απομιμήσεις με franchise στις περισσότερες χώρες παγκοσμίως.

7) Έξυπνα Κινητά (Smartphones)

Τα blackberries και τα iPhones, όσο και αν αποτελούν ανασπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας για την πλειοψηφία των ανθρώπων είναι και αυτά καινούριο φαινόμενο. Πλέον το κινητό μας εκτός απο τηλέφωνο με δυνατότητα SMS/MMS, παίζει μουσική και παιχνίδια, βγάζει φωτογραφίες και βίντεο και έχει πρόσβαση στο ίντερνετ. Σύμφωνα με έγκυρες πηγές το ψήσιμο καφέ είναι η επόμενη τεχνολογική εξέλιξη της νέας δεκαετίας.

8) HDTV

Οι λεπτές τηλεοράσεις υψηλής ευκρίνειας ακόμα δεν έχουν διαδωθεί παγκοσμίως, αλλά για αρκετούς είναι σίγουρα μια ευχάριστη εξέλιξη σε σύγκριση με τις γκουμούτσες των προηγούμενων δεκαετιών. Επιπλέον, πέραν του ότι πλέον μπορούμε να επικεντρωθούμε στο λακάκι του σαγονιού του George Clooney, απελευθερώνουν τουλάχιστον 100 τ.μ. απ'το σαλόνι μας, που ποτέ δεν ξέραμε ότι υπήρχαν και ακόμα σκεφτόμαστε πως να αξιοποιήσουμε.

Κ(ο)ινο-τικές Διαμάχες

Αφορμή για το σημερινό post είναι η θανάτωση, ίσως και δολοφονία, του Βρεταννού πολίτη Ακμαλ Σαίκ απ΄το κράτος της Κίνας την Τρίτη τα ξημερώματα.

Για όσους δεν γνωρίζουν, ο Ακμαλ Σαίκ είχε συλληφθεί το 2007 στο αεροδρόμιο του Ουρούμκι με 4 κιλά ηρωίνης στην κατοχή του. Σύμφωνα με την νομοθεσία της Κίνας το συγκεκριμένο αδίκημα τιμωρείται με ποινή θανάτου, ενώ ο Ακμάλ ήταν ο πρώτος Ευρωπαίος που θανατώνεται στην Κίνα τα τελευταία 50 χρόνια.

Η οικογένεια του υποστηρίζει ότι το Κινέζικο κράτος δεν έλαβε υπόψη τις (επιστημονικά αποδεδειγμένες) ψυχικές διαταραχές του ατόμου αυτού. Ο Ακμαλ ήταν 50χρονος πατέρας 3 παιδιών, ο οποίος είχε ψευδαισθήσεις για τις ικανότητες του στο τραγούδι και ταξίδεψε στην Κίνα με την υπόσχεση ότι θα μπορέσει να γίνει επιτέλους τραγουδιστής. Μια υπόσχεση που έλαβε από επιχειρηματία νυχτερινού κλαμπ στο Ουρούμκι, ο οποίος και του έδωσε την συγκεκριμένη βαλίτσα με ναρκωτικά.

Οι Κινεζικές Αρχές απ'την άλλη υποστηρίζουν ότι δεν ύπηρχε καμμία ένδειξη ψυχικής αστάθειας και ότι η συγκεκριμένη ποσότητα ηρωίνης ήταν ικανή να σκοτώσει πάνω απο 20,000 άτομα αν πέρναγε απαρατήρητη.

Οι διεθνείς αντιδράσεις κατά της ποινής, στις οποίες συμμετείχε η Βρετανική Κυβέρνηση και ο ΟΗΕ, γινόντουσαν ολοένα και πιο έντονες όσο πλησίαζε η μέρα της θανάτωσης. Ο ίδιος ο Γκόρντον Μπράουν δήλωσε ότι είναι δυσαρεστημένος από τον τρόπο που η Κίνα επέλεξε τον δρόμο της θανατικής ποινής με συνοπτικές διαδικασίες. Το Υπουργείο Εξωτερικών της Μ.Βρετανίας άσκησε πιέσεις στην κυβέρνηση της Κίνας, ώστε να αποφθεχθεί η θανάτωση έστω και την τελευταία στιγμή, χωρίς επιτυχία.

Να τονίσω ότι δεν θα λάβω θέση υπέρ ή κατά της θανατικής ποινής. Υπάρχουν μυριάδες επιχειρήματα και απ'τις 2 πλευρές, ενώ στα περισσότερα κράτη με θανατική καταδίκη η πλειοψηφία της κοινής γνώμης είναι υπέρ. Επειδή προέρχομαι απο κράτος στο οποίο έχει καταργηθεί, δεν μου δίνεται αυτομάτως το δικαίωμα να κατακρίνω κοινωνίες που συνεχίζουν αυτή την πρακτική.

Μπορώ όμως να κρίνω τις διπλωματικές σχέσεις μεταξύ χωρών, εφόσον στην συγκεκριμένη περίπτωση ο καταδικασμένος ήταν πολίτης της Ευρωπαικής Ένωσης. Η Κίνα όχι μόνο προχώρησε στην καταδίκη, αλλά πλέον ζητάει απ΄την Μ.Βρετανία να "διορθώσει το λάθος της και να μην μπλέκετε σε εσωτερικές νομικές υποθέσεις της χώρας", ώστε να μην επηρεαστούν οι σχέσεις των 2 χωρών.

Η προσωπική μου άποψη είναι ότι η συγκεκριμένη υπόθεση μπορεί να παρομοιαστεί με μια αναμέτρηση εφήβων για το ποιός την έχει "μεγαλύτερη". Με πιο σωστή ορολογία, η Νέα Δύναμη (Κίνα) συνεχίζει την επίδειξη ανωτερότητας απέναντι στις παραδοσιακές Δυνάμεις - μετά το Θιβέτ, την αποτυχημένη επίσκεψη του Ομπάμα στην Κίνα και τις ανούσιες συζητήσεις για τα μέτρα ενάντια στην περιβαντολλογική κρίση. Σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις, η Κίνα παρουσιάστηκε αδιάλλακτη, αντιλαμβανόμενη ίσως για πρώτη φορά ότι πλέον αυτή έχει το πάνω χέρι.

Σε μια παγκοσμοιοποιημένη κοινωνία, σε αντίθεση με την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου όπου οι οικονομίες ΗΠΑ-ΕΣΣΔ ήταν αυτόνομες, η ύπαρξη μιας Κινέζικης Υπερδύναμης ίσως είναι καταστροφική για τον Δυτικό κόσμο που δεν έχει συνηθήσει την εξάρτηση απο τρίτες χώρες. Καταστροφική έφοσον η δημοκρατία (;) της Κίνας κάνει τα πρώτα της βήματα ώς Δύναμη με αλλαζονικές διαθέσεις και χωρίς όρεξη για διάλογο.

Πριν με κατηγορήσετε για φιλοαμερικανικές διαθέσεις και μου υπενθυμίσετε παρόμοιες τακτικές των ΗΠΑ, τις οποίες δέχομαι, να ξεκαθαρίσω ότι με απασχολεί το μέλλον και όχι το παρελθόν. Και η μελλοντική δυναμική της Κίνας και της Ρωσίας (που κάνει ότι θέλει στην Γεωργία και όποτε έχει πρόβλημα με την Δύση κλείνει τις στρόφιγγες φυσικού αερίου προς την Ευρώπη) είναι τουλάχιστον ανησυχητική. Κατ'εμέ θα υπάρξουν πολλές ακόμα "εφηβικές" αναμετρήσεις μεταξύ ΗΠΑ-Ευρώπης-Ρωσίας-Κίνας, μέχρι επιτέλους να υπάρξει παγκόσμια ισορροπία ίσως με έναν ΟΗΕ με πολύ μεγαλύτερες αρμοδιότητες.

Ελπίζω απλώς οι αναμετρήσεις να περιοριστούν σε περιστατικά του τύπου "Ακμαλ Σαίκ" και να μην καταδικάσουν τις τύχες λαών (βλέπε Θιβέτ) ή και της ανθρωπότητας (βλέπε Περιβάλλον).

Μια παρατήρηση...

Αφού λοιπόν δημιούργησα (μ'αρέσει αυτή η λέξη) το πρώτο μου μπλογκ, αποφάσισα να ρίξω μια ματιά στα υπόλοιπα μπλογκς του blogger. Ακόμη δεν ξέρω τι να ψάξω, οπότε το άφησα στην τύχη και πάτησα το κουμπάκι πάνω αριστερά που λέει "next blog"...

Νούμερο 1. Ένα μωρό, που οι γονείς του αποφάσισαν να φτιάξουν ιστοσελίδα να γιορτάσουν την γέννηση του. Πολύ καλά.

Νούμερο 2. Άλλο ένα μωρό, με εξίσου υπερήφανους γονείς. Σύμπτωσις.

Νούμερο 3. Δύο μωρά, μάλλον δίδυμα. Αρχίζω να αναρωτιέμαι, είναι σημάδι ή απλώς η τύχη μου;

Νούμερο 4. Νιόπαντρο ζευγάρι. Ευπρόσδεκτη αλλαγή απ'τα τετριμμένα, αλλά σίγουρα το επόμενο βήμα είναι η γυναίκα του ζευγαριού να γεννήσει και να βάλει το μωρό πρώτη μούρη. Δεν στάθηκα τυχερός, απλώς έφτασα στην ιστοσελίδα τους πολύ νωρίς.

Νούμερο 5. Δημοτικό σχολείο. Προφανώς οι δάσκαλοι αποφάσισαν να χρησιμοποιήσουν το διαδίκτυο ως πρότζεκτ για τους μαθητές. ΟΚ δεν είναι το ίδιο αλλά εγώ γιατι συνεχίζω να βρίσκω ομοιότητες;

Νούμερο 6. Μια οικογένεια (με μωρά). Αυτοί αποφάσισαν να μείνει οικογενειακή υπόθεση και να μην υπάρχουν μονοπώλια.

Νούμερο 7. Ένα μωρό. ΕΔΩ ΕΙΜΑΣΤΕ. ΑΥΤΟ ΕΨΑΧΝΑ!

Συμπέρασμα (πολλαπλής επιλογής, διαλέγω ότι θέλω):

- Το blogger πλέον απευθύνεται σε πολύ νεότερες ηλικίες

- Το blogger απευθύνεται σε γονείς

- Το B.L.O.G.G.E.R είναι ακρωνύμιο και το πρώτο γράμμα σημαίνει Baby (για τα υπόλοιπα δέχομαι προτάσεις)

- Πρέπει να γράφω π-ι-ο α-ρ-γ-ά, και να πετάω επιφωνήματα του τύπου μπεμπέ, άτα, μαμ, γκούγκου ώστε να ανέβει η δημοτικότητα της σελίδας μου

- Πρέπει να γίνω πατέρας

- Δεν πρέπει να αφήνω τα πράματα στην τύχη αλλά να ψάχνω με σχέδιο και υπομονή

Επειδή είμαι αισιόδοξος άνθρωπος θα διαλέξω το τελευταίο συμπέρασμα, ως πιο βολικό και μάθημα ζωής.

Γκούγκου

Λόγια του Αέρα - μέρος πρώτον

Εδώ είμαι και'γώ λοιπόν.

Μετά απο προτροπή συναδελφικού μπλογκ (ναι, μεταφράζεται ΚΑΙ στα Ελληνικά ως "ΜΠλαζέ ΛΟΓιΚή), θεώρησα οτί ήρθε η ώρα να μπω δυναμικά στις ψηφιακές ανώνυμες συζητήσεις με την δική μου ιστοσελίδα.

Κατ'αρχάς να απολογηθώ (δεν κάνουμε καλή αρχή) εκ των προτέρων για τον ερασιτεχνισμό αυτής της σελίδας, καθώς την απόφαση την πήρα μόλις σήμερα και η αλήθεια είναι ότι δεν γνωρίζω πολλά για τα ηλεκτρονικά ημερολόγια. Θα βελτιωθώ όμως και θα προσπαθήσω να την ανανεώνω συχνά.

Για όσους αναρωτιούνται με τι ακριβώς θα ασχολούμαι εδώ μέσα..το ίδιο αναρωτιέμαι και'γώ. Στην αρχή σκέφτηκα να το κάνω ιντερνάσιοναλ χρησιμοποιώντας την βαρβαρικήν, αλλά έτσι θα γινόμουν πολύ εμπορικός - σαν την Βίσση στην Ευρώπη ένα πράμα.

Μετά, είναι η θεματολογία..να ασχοληθώ με τον αγαπημένο χώρο της αεροπορίας (εξού και το ψευδώνυμο Αεροδιός και Λόγια του Αέρα), αλλά άντε τώρα να βρείς εξίσου "πορωμένα" άτομα να σε διαβάζουν. Μήπως με την πολιτική, την οικονομία, τον αθλητισμό και λοιπά ενδιαφέροντα; Η' ακόμα καλύτερα να παραθέτω προσωπικές εμπειρίες απ'την καθημερινή ζωή..ίσως!

Αποφάσισα λοιπόν να βρώ το μοτίβο του μπλογκ μου κατά τη διάρκεια της συγγραφής και να μην προεξοφλήσω τα θέματα. Αυτοτελή επεισόδια αντί για σίκουελ δηλαδή. Και ότι βγεί! Ως προς τα του συγγραφέα τώρα.. ηλικιακά είμαι πολύ κοντά στα πρώτα -άντα (πάνω ή κάτω δεν έχει σημασία), κάτοικος της Γηραιάς Αλβιώνας (Λόντον) εδώ και πολλά χρόνια.. και αρκετά κυνικός ως άνθρωπος. Τα υπόλοιπα εν τη πορεία.

Καλή μου αρχή... :-)